Blog

Nerwica to dolegliwość objawiającą się przede wszystkim lękiem. Poza nim pacjenci z nerwicą mogą doświadczać również symptomów somatycznych, takich jak kołatania serca, duszność czy uporczywe bóle brzucha lub głowy. Jakie dokładnie problemy nazywamy zaburzeniami nerwicowymi i na czym opiera się leczenie nerwic?

Nerwica to tak naprawdę obecnie rzadko już używane pojęcie – problemy, które w przeszłości określano tym właśnie mianem, współcześnie nazywane są zaburzeniami lękowymi lub zaburzeniami nerwicowymi. Czym jest nerwica i jakie są jej objawy oraz sposoby leczenia?

Czym jest nerwica?

Nerwica to problem natury psychiatrycznej, o którym mówił już Hipokrates wprowadzając pojęcie histerii. Współcześnie pojęcie histerii nie jest już używane. Podobnie zresztą jak z określeniem nerwice.

Tak jak w przeszłości nietrudno było natknąć się na to określenie w różnych medycznych opracowaniach, tak obecnie nerwice określane są mianem zaburzeń lękowych lub zaburzeń nerwicowych.

Stanowią one jedne z najbardziej rozpowszechnionych zaburzeń psychicznych, ponadto zaburzenia nerwicowe spotykane bywają tak naprawdę w każdej grupie wiekowej, bo zarówno u dzieci, jak i u młodych dorosłych czy u seniorów.

Szacuje się, że w ciągu całego życia któryś z zaliczanych do nerwic problemów pojawia się nawet u ponad 30% populacji. Na zaburzenia lękowe cierpieć mogą przedstawiciele obojga płci, częściej jednak nerwica spotykana jest u kobiet.

Przyczyny nerwicy

Tak naprawdę przyczyny nerwicy bywają bardzo różne, podkreśla się zresztą współcześnie to, że etiologia tych problemów jest wieloczynnikowa.

Podobnie jak w przypadku innych problemów psychiatrycznych i różnych schorzeń somatycznych, dużo uwagi kieruje się ku zależności pomiędzy zaburzeniami nerwicowymi a dziedziczonymi genami. Zauważalne bowiem wyraźnie jest to, że osoby, w których rodzinach ktoś cierpiał na nerwicę, same mają znacząco zwiększone ryzyko tego, że podobny problem wystąpi również i u nich.

Jako przykład można tutaj podać jeden z rodzajów nerwicy, którym jest zespół lęku uogólnionego – dzieci osób, które są nim obarczone, nawet 6-krotnie częściej niż pociechy z populacji ogólnej same zapadają na ten problem w którymś momencie swojego życia.

W rozwoju nerwicy udział z całą jednak pewnością mają nie tylko geny. Zwraca się uwagę na to, że predysponować do różnego rodzaju zaburzeń lękowych mogą rozmaite sytuacje, które są źródłem znacznego stresu.

Są nimi m.in. niepowodzenia szkolne, szykanowanie w szkole przez rówieśników, śmierć bliskiej osoby, a także przeprowadzki, utrata pracy czy trudności finansowe.

Pewien wpływ na rozwój zaburzeń lękowych może mieć również to, w jakim otoczeniu człowiek dorasta. Zauważalne jest bowiem to, że nerwice częściej spotykane są wśród tych osób, które w dzieciństwie stykały się z emocjonalnym chłodem ze strony swoich rodziców lub odwrotnie, z nadmierną opiekuńczością.

Zwraca się również uwagę na to, że dziecko, które wychowywane jest przez rodziców zmagających się z nerwicą, obserwując ich, może niejako przejmować ich lękowe nastawienie do rzeczywistości i finalnie stawać się predysponowane do tego, że zaburzenia lękowe pojawią się również i u niego.

Związek z nerwicami miewają również pewne schorzenia somatyczne. Zaburzenia lękowe częściej spotykane są u pacjentów ze schorzeniami przewlekłymi (takimi jak np. zaburzenia rytmu serca, cukrzyca czy astma), problemy zaliczane do grupy nerwic mogą mieć również związek z endokrynopatiami, w przebiegu których występują zaburzenia czynności np. tarczycy czy nadnerczy.

Powiązane z występowaniem nerwic bywa także i nadużywanie substancji psychoaktywnych. Zwiększonym ryzykiem tego rodzaju problemów obarczeni są alkoholicy, ale i osoby przyjmujące narkotyki czy nadużywające leków psychotropowych – nerwica pojawiać się może u nich szczególnie przy próbach utrzymywania abstynencji.

Objawy nerwicy

Podstawowy objaw nerwicy – czyli lęk – przybierać może różną formę. Zdarza się, że pacjenci odczuwają go przez większość czasu (wtedy określa się go mianem lęku uogólnionego), inne osoby miewają zaś napady lęku (czyli zmagają się z lękiem napadowym).

Związany z nerwicą lęk może pojawiać się bez związku z jakimkolwiek czynnikiem czy sytuacją, jak i jego napady mogą być wyzwalane przez zetknięcie się z jakimś konkretnym obiektem czy zdarzeniem.

Sam lęk może znacząco utrudniać pacjentom funkcjonowanie, zdecydowanie nie jest on jednak jedynym możliwym objawem nerwicy. Pacjenci cierpiący na któreś z zaburzeń lękowych doświadczają zwykle również i rozmaitych dolegliwości somatycznych, którymi mogą być:

Rodzaje nerwicy

W grupie zaburzeń nerwicowych wymienia się różne problemy, których objawy nieco się od siebie różnią – z tego powodu wyróżnia się odmienne rodzaje nerwic.

Jedną z najbardziej znanych jest wspomniany już tutaj zespół lęku uogólnionego (zaburzenie lękowe uogólnione, inaczej nerwica lękowa), którego cechą charakterystyczną jest występowanie u pacjentów lęku, który towarzyszy im przez większość czasu.

Osoby z tym problemem zamartwiają się praktycznie ciągle, do tego pojawiać się u nich mogą wahania nastroju, poczucie ciągłego zmęczenia czy trudności ze snem.

Nerwicą jest również i zespół lęku napadowego (zaburzenie lękowe z napadami lęku), gdzie pacjenci doświadczać mogą – w zupełnie nieoczekiwanych sytuacjach – nawet napadów paniki.

W grupie zaburzeń nerwicowych wymienia się także fobię społeczną, agorafobię, a także szereg fobii specyficznych, do których należą m.in. klaustrofobia, arachnofobia i lęk wysokości, a także mniej znane problemy, takie jak np. filofobia (lęk przed zakochaniem), entomofobia (lęk przed owadami) czy ablutofobia (lęk przed myciem się).

Zaburzeniem nerwicowym, które znacząco może utrudniać pacjentom zwyczajne funkcjonowanie, jest tzw. nerwica natręctw (fachowo określana jako zaburzenia obsesyjno-kompulsyjne).

Istotą problemu jest występowanie u pacjenta obsesyjnych myśli oraz kompulsji, czyli przymusu wykonywania różnych czynności (np. wielokrotnego włączania światła czy bardzo częstego mycia rąk).

Wśród innych jeszcze problemów, które również zaliczane są do nerwic, wymienić można:

• zaburzenia depresyjne i lękowe mieszane,
• zaburzenia stresu pourazowego (PTSD),
• zaburzenia konwersyjne,
• zaburzenia somatomorficzne,
• hipochondrię,
• uporczywe bóle psychogenne,
• neurastenię.

Wspomnieć tutaj można również i o nerwicach, które są typowe dla populacji dla dzieci i młodzieży. Problemy te określane są jako zaburzenia emocjonalne rozpoczynające się w dzieciństwie i zaliczane do nich są:

• lęk przed separacją w dzieciństwie,
• lęk społeczny w dzieciństwie,
• zaburzenia lękowe w postaci fobii w dzieciństwie.

Nerwica to problem natury psychiatrycznej, o którym wspomina się tak naprawdę od bardzo długiego czasu. Jednym z pierwszych uczonych, który zajmował się tą tematyką, był Hipokrates, który to wprowadził pojęcie histerii.

Według niego z tą typową dla kobiet przypadłością związane miały być takie dolegliwości, jak m.in. płaczliwość czy różnego typu demonstracyjne, w pewien sposób teatralne zachowania.

Przyczyną histerii według Hipokratesa miało zaś być nieprawidłowe funkcjonowanie macicy, która – w razie braku kontaktów płciowych – miałaby u kobiet przemieszczać się z jamy brzusznej ku górze, uciskać na znajdujące się tam narządy i prowadzić do występowania specyficznych dolegliwości.

Z biegiem lat koncepcje dotyczące przyczyn wspomnianej wyżej nerwicy ulegały zmianom – sądzono m.in., że za występowanie histerii odpowiedzialne mogą być rzucone na kobietę uroki lub opętanie jej przez siły nieczyste.

Diagnozowanie nerwicy

Rozpoznawaniem i leczeniem nerwic zajmują się lekarze psychiatrzy. Problem rozpoznać można dzięki przeprowadzeniu badania psychiatrycznego, istotne jednak zawsze jest dokładne zebranie z pacjentem ogólnego wywiadu lekarskiego – czasami okazuje się bowiem, że pacjent tak naprawdę doświadcza objawów nerwicy z powodu schorzenia somatycznego, którym może być np. nadczynność tarczycy.

Dokładne badanie psychiatryczne jest jednak istotne również i z powodu konieczności przeprowadzenie diagnostyki różnicowej – wśród problemów, które należy różnicować z nerwicami, wymienić można przede wszystkim zaburzenia depresyjne, zaburzenia osobowości, zaburzenia odżywiania oraz zaburzenia wynikające ze stosowania substancji psychoaktywnych.

https://www.poradnikzdrowie.pl/zdrowie/psychiatria/nerwica-przyczyny-objawy-rodzaje-i-leczenie-aa-uVQV-nzfP-2PzV.html

Kapsułki „NEUROLEPSIS” („ISHINE”).

Stosowanie kapsułek „NEUROLEPSIS” zaleca się przy następujących stanach

Nerwice i reakcje neurotyczne, którym towarzyszy rozdrażnienie, niepokój, poczucie nieuzasadnionego strachu, zmęczenie. Stan ciągłego napięcia psychicznego, bóle głowy spowodowane napięciem nerwowym, migrena, klimakterium, bezsenność, dystonia neurowegetatywna.

Skład: ekstrakt krzyżownicy ostrolistnej, ekstrakt gynostemmy, ekstrakt nasion wiśni japońskiej.

Opakowanie: 60 kapsułek po 500mg.

Uzdrawiające właściwości ekstraktu krzyżownicy ostrolistnej

Krzyżownica ostrolistna występuje w południowej Syberii, w Ałtaju i na dalekim Wschodzie, w Chinach. Jako środek leczniczy służy korzeń. Preparaty z krzyżownicy dysponują wykrztuśnym, żółciopędnym, przeciwdrgawkowym, przeciwdiabetycznym, gojącym i antysklerotycznym działaniem sprzyjając długowieczności.

Wywar z korzeni wykorzystuje się przy zapaleniu oskrzeli, zapaleniu płuc, ropniu płuc, chorobach jamy ustnej i gardła. Pozytywny efekt związany jest z działaniem saponin [rodzaj glikozydów], które nasilają wydzielniczą funkcję gruczołów oskrzelowych i sprzyjają odkrztuszaniu flegmy. W medycynie tybetańskiej krzyżownica zalecana jest przy chorobach układu pokarmowego, zapaleniu nerek i pęcherza moczowego, obrzękach, braku apetytu, a także przy czyrakach, otarciach i ropniach. Niekiedy preparaty krzyżownicy zalecane są przy impotencji, utracie zdolności do zapłodnienia i przedwczesnym wytryskom.

Krzyżownica ostrolistna jest szeroko stosowana w składzie złożonych zestawów przy zaburzeniach układu nerwowego, bezsenności, spazmach naczyń. Usuwa uczucie nieuzasadnionego strachu i napięcia psychicznego.

Uzdrawiające właściwości ekstraktu gynostemmy

Gynostemma, to pnącze rosnące w górskich lasach Chin. Miejscowi mieszkańcy sławią tę roślinę jako „zioło nieśmiertelności”. Niekiedy Chińczycy nazywają tę roślinę południowym żeń-szeniem, ponieważ gynostemma jest bardziej rozpowszechniona na południu Chin, a jej działanie na ludzki organizm przypomina działanie żeń-szenia.

Zawartość saponin w gynostemmie znacznie przewyższa żeń-szenia: o ile w żeń-szeniu jest ich około 20, to gynostemmie – 84. Saponiny, to naturalne związki organiczne (glikozydy), uczestniczące szczególnie w syntezie hormonów. W rezultacie wieloletnich badań ustalono, że gynostemma jest w stanie wywrzeć wyraźny skutek uzdrawiający przy chorobach układu sercowo-naczyniowego, a szczególnie nadciśnieniu tętniczym, w chorobach onkologicznych, AIDS, a także w sytuacjach stresowych – dysponuje lekkim działaniem uspokajającym na organizm człowieka i przynosi umiarkowany efekt relaksujący.

Uzdrawiające właściwości nasion wiśni japońskiej

Wiśnia uważana jest za jeden z najbardziej uniwersalnych owoców. W owocach tych zawarte są dziesiątki kwasów organicznych, a także wystarczająca dla organizmu ilość miedzi, żelaza, potasu i magnezu. W medycynie ludowej nalewka z wiśni stosowana jest jako bardzo silny środek przeciwgorączkowy. Zarówno owoce jak i liście wiśni stanowią swego rodzaju naturalny antybiotyk. Wszystko to dzięki dużej ilości fitoncydów – substancji, które zdolne są do zapobiegania rozmnażaniu rozmaitych bakterii. Ekstrakt z nasion wiśni jest środkiem zwiększającym odporność. Uspokaja układ nerwowy. Na Wschodzie stosuje się go przy rozstrojach psychicznych, silnych wstrząsach psychicznych i epilepsji.